Saturday, 21 July 2012

वाट पाहूनि जीव शिणला....

पहिला पाऊस आणि माती..पहिला पाऊस आणि झाडं,वेली...पहिला पाऊस आणि नुकतीच वयात आलेली कुमारिका. अरे ! किती ही या पावसाची प्रेम प्रकरण! जणू काही हा कान्हाच ...आणि या सार्‍या गोपिका! त्याच्या मिठीत चिंब भिजलेली ओली माती..तिचा सुगंध, त्याच्या भेटीने टवटवीत झालेली झाडे, वेली आणि त्याच्या अलगद स्पर्शाने हळूच लाजणारी कुमारिका. या गोपिकांना तसा तो खूप छळतो तरी तो प्रत्येकीला हवाहवासाच वाटतो.
     त्यांच्या या रासक्रीडेचं सेलिब्रेशन आपणही करत असतो. 'कभी कभी डाग अच्छे लगते है' म्हणत चिखलाचं पाणी अंगावर उडवत चालायला लागतो. कॉलेजला बंक मारुन मोटरसायकलवर लोणावळ्याला जाण्याचे प्लॅनिंग सुरु होतात. छत्री नसल्याचं कारण सांगून शाळेतून सुटलेली मुलेही पाण्याच्या डबक्यात उडया मारायला लागतात. त्याला आणि तिला पुन्हा नव्याने 'त्यांचा' पहिला पाऊस आठवायला लागतो. घरात गरम कांदेभजी आणि आल्याच्या चहाच्या फर्माईशी सुरु होतात.
    वाट पाहून शिणलेल्या प्रत्येकाचं मन पहिल्या पावसात भिजून अगदी शांत झालेलं असतं.
  

1 comment:

  1. पावसाला दिलेली कृष्णाची उपमा... अप्रतिम !!

    ReplyDelete